Εξειδίκευση στην Άνοια και Παρεμβάσεις
Ο Άκτιος είναι ίσως ο πιο Εξειδικευμένος Οργανισμός Μακροχρόνιας Φιλοξενίας Ηλικιωμένων και Ασθενών με Άνοια στην Ελλάδα. Ακολουθεί Δυναμικό Μοντέλο Λειτουργίας προσφέροντας ενεργή απασχόληση και κινητοποίηση και όχι παθητική φροντίδα.
Καθημερινά, στον Άκτιο πραγματοποιούνται Ομάδες Δραστηριοτήτων, παράλληλα με Ομάδες Γυμναστικής και Άσκησης ενώ, εκπαιδευμένοι φυσικοθεραπευτές παρέχουν τη δυνατότητα εξατομικευμένης παρέμβασης για τόνωση της κινητικότητας και ενδυνάμωση των μυών.
Στον Άκτιο διοργανώνουμε Σεμινάρια Εκπαίδευσης της οικογένειας (Ομάδες Συγγενών) για εκμάθηση της σωστής συμπεριφοράς σε άτομα με Άνοια. Παράλληλα, εκπαιδεύουμε διαρκώς τους συνεργάτες μας στην εξειδικευμένη φροντίδα και συμπεριφορική παρέμβαση.
Οι φιλοξενούμενοί μας, αναλόγως της λειτουργικότητας και των γνωστικών ικανοτήτων τους, διακρίνονται σε επίπεδα. Η φροντίδα σε κάθε επίπεδο περιλαμβάνει: 24ωρη Νοσηλευτική Φροντίδα, παρακολούθηση από Παθολόγο και Νευρολόγο, Ομαδικές ή Ατομικές Δραστηριότητες υπό την επίβλεψη Ψυχολόγου ή Κοινωνικού λειτουργού, Ομάδες Άσκησης και Προγράμματα Φυσικοθεραπείας από Εξειδικευμένους Φυσικοθεραπευτές.
Η Άνοια, οι Άνθρωποι και ο Άκτιος
Λίγα λόγια για την Άνοια, τους Ανθρώπους της και τον τρόπο που επιλέγει ο Άκτιος να σταθεί πλάι τους.
Η Άνοια είναι μια διαταραχή που επηρεάζει το σύνολο των γνωστικών λειτουργιών του εγκεφάλου. Η Άνοια τύπου Alzheimer είναι μια νευρολογική εκφυλιστική ασθένεια που επιδρά σταδιακά στην καθημερινότητα του ατόμου και επιβαρύνει, όχι μόνο τον ίδιο τον πάσχοντα, αλλά και το οικογενειακό του περιβάλλον που αρχικά τουλάχιστον, αναλαμβάνει να τον φροντίσει. Η Νόσος Alzheimer επηρεάζει τη μνήμη, τη συμπεριφορά και τις νοητικές λειτουργίες (όπως είναι η κριτική ικανότητα και η ομιλία), αλλά και βασικές ζωτικές λειτουργίες (όπως είναι η βάδιση, ο ύπνος, η κατάποση και η ικανότητα ελέγχου των σφιγκτήρων του σώματος).
Στο ξεκίνημα της νόσου τα συμπτώματα και η έκπτωση της μνήμης μπορεί να είναι τόσο ασήμαντα που να μη γίνουν αντιληπτά ούτε από τον ίδιο τον ασθενή ούτε από το οικογενειακό και κοινωνικό του περιβάλλον. Καθώς η νόσος εξελίσσεται, τα συμπτώματα γίνονται όλο και πιο φανερά και αρχίζουν να παρεμβαίνουν στην εργασία του ατόμου και στις κοινωνικές του δραστηριότητες. Πρακτικές δυσκολίες σε ασχολίες της καθημερινότητας όπως το ντύσιμο, το πλύσιμο και η χρήση της τουαλέτας, σταδιακά γίνονται τόσο σοβαρές, ώστε τελικά το άτομο να φτάσει να εξαρτάται ολοκληρωτικά από τη φροντίδα των άλλων.
Μολονότι το προσδόκιμο της ζωής αυξήθηκε θεαματικά κατά τις τελευταίες δεκαετίες με τη ραγδαία ανάπτυξης της ιατρικής και τη δυνατότητα θεραπείας νόσων όπως οκαρκίνος και οι καρδιακές παθήσεις, δεν συνοδεύτηκε από ανάλογη πρόοδο στη θεραπεία ασθενειών του γήρατος όπως η Άνοια τύπου Alzheimer, η Αγγειακή Άνοια και το Parkinson. Έτσι, σύμφωνα με τα νεότερα επιδημιολογικά στοιχεία, η Νόσος Alzheimer επηρεάζει 1.000.000 άτομα στην Ελλάδα. Από αυτά, 160.000 πάσχουν από Άνοια, 280.000 από ήπια νοητική έκπτωση που θεωρείται πρόδρομο στάδιο για Ανοϊκά Σύνδρομα, ενώ στη φροντίδα τους εμπλέκονται 2 – 3 άτομα από το οικογενειακό περιβάλλον.
Μέχρι στιγμής δεν υπάρχει προληπτική ή θεραπευτική αγωγή για τη Νόσο του Alzheimer. Παρόλα αυτά, μια σειρά νέων φαρμάκων επιβραδύνει την εξέλιξή της και συμβάλει στην ανακούφιση ορισμένων συμπτωμάτων της όπως η αναστάτωση, το άγχος, οι ψευδαισθήσεις και η αϋπνία. Μερικές φορές αυτά τα φάρμακα βελτιώνουν σε κάποιο βαθμό τη μνήμη και την ικανότητα συγκέντρωσης, αλλά η βελτίωση αυτή δεν είναι ούτε ιδιαιτέρως σταθερή ούτε αρκετά σημαντική. Τα τελευταία χρόνια η επιστήμη έχει στα χέρια της περισσότερα και ακριβέστερα δεδομένα για τα αίτια εμφάνισης της Νόσου Alzheimer με αποτέλεσμα να μπορεί να καθορίσει νέες φαρμακευτικές παρεμβάσεις. Κλινικές δοκιμές νέων φαρμάκων έχουν ήδη ξεκινήσει, γεγονός που ενισχύει την αισιοδοξία για αποτελεσματικότερες θεραπείες στο άμεσο μέλλον.
Παραδοσιακά, στο πρώτο στάδιο εμφάνισης της Άνοιας, η φροντίδα παρέχεται στο σπίτι είτε από την οικογένεια είτε από έμμισθο προσωπικό. Οι ασθενείς χρειάζονται φροντίδα σε 24ωρη βάση και η λειτουργικότητα ολόκληρης της οικογένειας διαταράσσεται σε σημαντικό βαθμό. Παράλληλα, δεν είναι δυνατόν να οργανωθεί εντός της οικίας, το πλήθος των εξειδικευμένων μη φαρμακευτικών παρεμβάσεων που απαιτείται. Το γεγονός αυτό είναι ιδιαιτέρως εμφανές στις μεγάλες πόλεις όπου οι περισσότερες οικογένειες ζουν σε περιορισμένο χώρο, υπό την πίεση απαιτητικών προγραμμάτων εργασίας.
Η απόφαση μεταφοράς ενός μέλους της οικογένειας σε μια Μονάδα Φροντίδας Ηλικιωμένων συχνά συνοδεύεται από συναισθήματα αμφιθυμίας, ενοχής και εγκατάλειψης. Εντούτοις, η χαμηλή ποιότητα υπηρεσιών φροντίδας από ανειδίκευτο προσωπικό στο σπίτι, αλλά και η συνεχώς αυξανόμενη ανάγκη εξειδικευμένων παρεμβάσεων, καθιστά τελικά απαραίτητη την εισαγωγή ενός ηλικιωμένου με Άνοια σε κάποια εξειδικευμένη Μονάδα Φροντίδας Ηλικιωμένων, σαν τον Άκτιο.
Όπως έχουμε διαπιστώσει και όπως αναφέρεται στη διεθνή βιβλιογραφία, αφότου διαγνωστεί ένα μέλος της οικογένειας με Νόσο Alzheimer, τα υπόλοιπα μέλη βιώνουν πόνο και θλίψη. Πολλές φορές, ο ασθενής χάνει τον προσανατολισμό του στο χρόνο και το χώρο και βρίσκεται ψυχικά σε μια πολύ νεότερη ηλικία. Ο πόνος της οικογένειας ουσιαστικά οφείλεται στις αλλαγές που παρατηρούνται στη συμπεριφορά, αλλά και στην προσωπικότητά του ασθενούς – αλλαγές που τελικά σηματοδοτούν το τέλος της σχέσης με τους οικείους του, με τη μορφή που ίσχυε ως τότε.
Οι αλλαγές συμπεριφοράς και προσωπικότητας έχουν επίσης αντίκτυπο και στους εργαζόμενους φροντιστές. Για το λόγο αυτό χρειάζεται, όσοι εργάζονται με Ανοϊκούς ασθενείς, να μπορούν να διακρίνουν και να σέβονται την Ανοϊκή πραγματικότητα που αυτοί βιώνουν. Αυτό σημαίνει πως όποιος αναλαμβάνει τη φροντίδα ενός ανθρώπου με Άνοια, θα πρέπει να αντιλαμβάνεται τα ψυχωτικά συμπτώματα και τις συμπεριφορικές διαταραχές που προκύπτουν από την ασθένεια, να αποδέχεται την ιδιαιτερότητά του και να απλοποιεί την καθημερινότητά του, δίχως να επιτρέπει στον παραλογισμό να επηρεάζει την ποιότητα της φροντίδας που προσφέρει.
- Η ποιότητα της φροντίδας που προσφέρουμε εξαρτάται άμεσα από την δική μας ψυχολογική κατάσταση.
- Η συναισθηματική μας κατάσταση και η βιωματική μας εμπειρία μεταδίδεται στον ασθενή. Έτσι το δικό μας άγχος μπορεί να προκαλέσει άγχος στον ασθενή, ο φόβος μας μπορεί να επιφέρει φόβο και καχυποψία σε εκείνον και ο εκνευρισμός μας μπορεί νατου προκαλέσει νευρικότητα.
- Η υπερβολική καταπίεση του ηλικιωμένου και αντιστρόφως η υπερβολική ανοχή σε οτιδήποτε ζητά, είναι πιθανόν να προκαλέσουν διέγερση και ασυδοσία, αντίστοιχα.
- Υπάρχει πάντα ένας διαφορετικός τρόπος για να πείσουμε τον ασθενή να κάνει αυτό που επιθυμούμε. Πρέπει να τον βρούμε.
- Υπάρχει πάντα και άλλη οπτική των πραγμάτων από τη δική μας και πρέπει να τη σεβαστούμε, προκειμένου να επιτύχουμε αρμονική συμβίωση και ποιοτική φροντίδα.
